Geachte voorzitter, geachte raad,

Het was de bedoeling, geachte raadsleden, dat ik u vanavond als eerste zou inlichten over mijn besluit om te stoppen als wethouder. Hoe anders kan het lopen! Voordat ik één woord gezegd heb weet u al van de hoed en de rand. Tenminste, als u de Gelderlander hebt gelezen. Dankzij het journalistieke vakwerk van ene heer van der Werf is het geen verrassing meer wat ik u te zeggen heb. Wat hij geschreven heeft klopt van A tot Z zonder dat hij het van mij gehoord heeft.

Toch heb ik er behoefte aan u ook zelf van mijn beweegredenen op de hoogte te brengen. Want u zult zich ongetwijfeld hebben afgevraagd, had je dat nou geen 5 maanden geleden kunnen bedenken. Nee, dit had ik toen niet kunnen bedenken! Ik ben aan dit werk begonnen in de overtuiging dat ik iets voor de gemeenschap van Aalten zou kunnen betekenen, het belang van Aalten zou kunnen dienen. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het in de politiek soms om andere dingen gaat.

Ik stop om persoonlijk redenen.

In de eerste plaats is het echt mijn eigen beslissing is geweest om te stoppen, net zoals het destijds mijn eigen beslissing was mij beschikbaar te stellen. Er is geen druk op mij uitgeoefend! De belangrijkste persoonlijke reden is, dat ik aan dit werk begonnen ben onder de uitdrukkelijke conditie, dat een parttime baan ook daadwerkelijk parttime in tijd is. En dat begon steeds meer te wringen en veroorzaakte, zacht gezegd, enig onbehagen, waardoor ik het gevoel had het niet goed te kunnen doen. In de vakantie kreeg ik deze kaart. Daar staat op: “Theoretisch kann ich Praktisch alles”. Hoewel het Duits is hoef ik het niet te vertalen, neem ik aan. Deze tekst heeft me wel aan het denken gezet, waar ben ik mee bezig.

In de tweede plaats werd het mij steeds duidelijker dat het in de politiek vaak om andere dingen gaat dan ik in het bedrijfsleven gewend was. In de RTG van 14 dagen geleden werd me duidelijk dat het voor u als raad niet belangrijk is DAT u antwoorden krijgt maar van WIE u ze krijgt. En dan ging het ook nog over een onderwerp dat niet in mijn portefeuille zit. Dat heeft mij duidelijk gemaakt dat ik het politieke gevoel, het Fingerspitzengefühl, mis dat kennelijk nodig is om met u te communiceren.

Een derde persoonlijke reden is dat ik fysiek tegen grenzen aanloop, die ik niet heb voorzien toen ik er aan begon. Het kost moeite op mijn leeftijd om nieuwe dingen tot me te nemen, ze mij eigen te maken. Dat geldt niet in de laatste plaats voor de snelheid waarmee alles gaat in het digitale tijdperk. Dat gaf onrust en onbehagen.

Al met al voor mij voldoende redenen om te zeggen: hier stop ik mee. Het is goed samengevat in de conclusie: ik heb het werk en de tijd onderschat, en mezelf overschat. Ik vind het ook niet erg daar eerlijk voor uit te komen. In het Spreukenboek in de Bijbel staat veel wijsheid, onder andere deze: “wie zich zelf overwint is sterker dan wie een stad in neemt”. Daaraan heb ik de laatste tijd vaak moeten denken, en deze beslissing voelt als een overwinning op mezelf en heeft veel rust gebracht.

Ik wil het college bedanken voor de dinsdagmorgens met de collegevergaderingen. Het waren voor mij waardevolle bijeenkomsten, waarin het ging om: wat is goed voor deze gemeente en hoe geven we daar sturing aan. Dank dat ik daarin mijn inbreng mocht hebben. U hebt mijn taken onderling verdeeld, daar wens ik u oprecht sterkte en wijsheid mee. Ik hoop dat deze periode niet lang zal duren, en dat u met mijn opvolger tot een goede en wijze taakverdeling kunt komen.

Ik wil de dames van het secretariaat bedanken voor de wijze waarop ze mij met raad en daad hebben bij gestaan, met name Suzan Westerveld. Ik wil ook bedanken alle mensen van de afdelingen die mij geholpen hebben. Daar aan heeft het niet gelegen! Ik heb gemerkt dat Aalten ambtenaren heeft die zich met hart en ziel inzetten voor hun gemeente, en het is een weldaad om dat te mogen ervaren.

Eén afdeling verdient een extra woord: zorg en welzijn. What’s in a name, maar over het welzijn van deze medewerkers heb ik me de afgelopen tijd vaak zorgen gemaakt. Ik hoop niet dat het met mijn komst te maken had, maar toen ik kwam, ging Annette Nijhuis naar Haaksbergen, Luuk Boessenkool ging vervroegd met pensioen, en zijn vervangster Rosita Hieltjes viel van de trap. En dat in een tijd dat er van alles geregeld moet worden met het oog op de nieuwe taken die op de gemeente afkomen. En dan nu nog het vertrek van een wethouder! Juist voor hen hoop ik dat het college snel weer voltallig zal zijn.

Nog één ding: het is mij ter ore gekomen dat er onder u zijn die zich hevig zorgen maken over de vraag of deze wethouder nu van een wachtgeldregeling gebruik gaat maken. Ik kan u gerust stellen: voor wethouders die de pensioengerechtigde leeftijd hebben, en dat heb ik, is er geen wachtgeld.

Voorzitter, geachte raad,
Ik wil afsluiten met een variant op de woorden die vorige week in Den Haag zijn gesproken:
“U mag zich gesteund weten door het besef dat ik u wijsheid toewens en dat ik om kracht en Gods
zegen voor u zal bidden”.

Het ga u goed